Is het handig om een narcist met zijn/haar narcistische trekken te confronteren en het ook als narcisme te benoemen?

Dat ligt eraan wat je ermee wilt bereiken.

Wanneer je een psycholoog bent is het inderdaad handig dit te benoemen als het ook daadwerkelijk de diagnose is.

In andere gevallen lijkt het mij niet erg handig, tenzij de persoon in kwestie er zelf om vraagt.

Hoe weet jij of het echt narcisme is?

Narcisme is een term uit de psychologie. Het is een vorm van gedrag dat wordt gekenmerkt door een obsessie met de persoon zelf (vaak het uiterlijk), egoïsme, dominantie, ambitie en gebrek aan inlevingsvermogen.
Verliefd op zichzelf.
Het is een persoonlijkheidsstoornis.

Ik zou daar erg voorzichtig mee zijn, want je moet er wel zeker van zijn dat iemand zo'n stoornis heeft. Daar moet je als leek niet te lichtzinnig mee omspringen, met dat soort termen.

Is bovendien niet handig, want niemand wil als narcist betiteld worden.

Als je er veel last van hebt, bij iemand in je omgeving, dan zou je de dingen kunnen noemen waar je last van hebt.
Bijvoorbeeld:
Egoisme is wel met voorbeelden te stafen.
Dominant gedrag ook.
Gebrek aan inlevingsvermogen kan je ook noemen, met voorbeelden.

Helaas zijn narcistische persoonlijkheden niet snel geneigd om in therapie te gaan. Doorheen hun leven hebben deze persoonlijkheden strategieën zoals "zelfverheerlijking" en "rivaliteit" overontwikkeld, terwijl strategieën zoals "met anderen delen" of "groepsidenticatie" onderontwikkeld zijn gebleven. Wanneer een narcistische persoonlijkheid vernederd wordt, roept dat bij hem of haar een gevoel van woede en jaloezie op. Zij denken dat ze uniek en bijzonder zijn en dat ze recht hebben op een speciale behandeling. Hij of zij ziet anderen als afgunstig, mensen moeten hem of haar bewonderen. Zelf hoeft hij of zijn zich niet aan de regels te houden. Anderen mogen ook geen kritiek hebben.

Een goede therapeut zal een narcistische persoonlijkheid door middel van positieve, nieuwe, of corrigerende ervaringen helpen om gedachten die het probleem in stand houden, te vervangen door andere gedachten (zie onderstaande regels).

>>Huidige gedachte
- ik ben bijzonder en uniek en heb daarom recht op een speciale behandeling
<- anderen mogen kritiek hebben daar kan ik misschien van leren

>>Huidig
- de anderen zijn minder en jaloers op mij
<- anderen zijn gelijkwaardig

>>Huidig
- anderen moeten mij bewonderen
<- ik ben goed zoals ik ben, ook bij kritiek of kwetsing

>>Huidig
- gewoon zijn is een ramp.
<- gewoon zijn heeft voordelen

Zie bron voor meer.

Het beste is, is mijn advies, om het gedrag niet te "labelen"", want je bent geen psychiater of psycholoog dus kun je die vakterm niet toepassen.
Wat je wel kunt doen is benoemen waar je last van hebt in de houding of het gedrag van jouw "narcist"".
Daar heb je ook meer aan.
Anders kom je in een welles-nietes strijd terecht. Terwijl jouw last nooit door een ander is te ontkennen.

Heel onhandig, want als je een narcist kwaad wilt maken, dan moet je dat vooral zo doen... Een echte narcist ontploft als je dat zo wilt gaan doen... Dus dan bewijst die persoon zijn achtergrond METEEN... En zoals het gewoonlijk is bij narcisten, ga dan maar aan de kant, want ze zeuren totdat je ze gelijk geeft, pas dan houden ze op...

volgens mij heeft dat geen enkele zin.

een Narcist blijft hoe dan ook een Narcist, wat hij/zij doet is goed/geweldig etc.
Zal niet zomaar anders gaan denken

lijkt me geen goed plan. dit is in principe een regelrechte beschuldiging en zal absoluut niet de dialoog bevorderen, zeker niet als de persoon echt een narcist is. maar ook als de persoon het niet is zal diegene dat niet als positief opvatten en er iets mee gaan doen.

als je iemand meer wil stimuleren tot nadenken lijkt me het beter om vraaggericht te werk te gaan. Als jij iets ziet wat je als narcistisch opvat vraag gewoon waarom diegene het zo doet, en zeg erbij dat je dat wilt weten uit interesse.

hou in gedachte dat als je zelf geen professional bent, dat het dan niet jou taak is om te zeggen dat iemand zus of zo is. hou in gedachte, dat dit jou mening is, en niet perse de waarheid. stel je open en nieuwsgierig op, en wie weet kom je zo meer te weten over het innerlijke van deze persoon en gaat diegene ook meer over zichzelf denken.

ja ik zou het ook niet zo snel als persoonlijkheidsstoornis gaan benoemen. Een officiële narcist hoort je boodschap waarschijnlijk niet eens (maar heeft in zijn/haar hoofd al meteen een vertaling klaar die beter past bij het opgeblazen zelfbeeld). Voor beide partijen is het denk ik het beste als je met zogenaamde ik-boodschappen vertelt wat het gedrag van de ander met je doet. (dus niet: "jij bent narcistisch, jij bent irritant" maar bijvoorbeeld "wanneer jij ... zegt, dan doet dat ... met mij"). Het punt met al die psychische labeltjes is vaak ook dat het noemen van zo'n term erg afleidt van wat je eigenlijk wilt zeggen.